Αρχική / Πρόσωπα / Άρθρα / Απόψεις / 100 χρόνια μοναξιά…

100 χρόνια μοναξιά…

100 χρόνια υπουργείο Υγείας… Ένας αιώνας γεμάτος κοινωνικές αλλαγές, ανατροπές και… αμέτρητους υπουργούς, υφυπουργούς και γραμματείς που προσπάθησαν, για όσο χρόνο κατάφεραν να παραμείνουν στις καρέκλες τους, να δώσουν ό,τι μπορούσαν και ό,τι τους επέτρεπαν οι εκάστοτε συνθήκες για την ανάπτυξη του Συστήματος Υγείας της χώρας μας. Στην ειδική επετειακή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, έγινε μία ιστορική αναδρομή η οποία περιελάμβανε οράματα, στόχους, προβλήματα, προκλήσεις και… απουσίες.

Το Υπουργείο Υγείας ιδρύθηκε το 1917 επί κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου ως «Υπουργείο Περιθάλψεως», με στόχο την ασφαλή περίθαλψη των ανθρώπων μετά τις πληγές του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, τη φροντίδα των τραυματιών, των συμμαχικών στρατευμάτων και των προσφυγικών πληθυσμών που αυξάνονταν. Η θλιβερή διαπίστωση είναι ότι, 100 χρόνια μετά, το εν λόγω υπουργείο θα μπορούσε κάλλιστα να «επιστρέψει» στην πρώτη του ονομασία, καθώς και σήμερα έχει ως στόχο την περίθαλψη των ανθρώπων που έχουν «τραυματιστεί» από την κρίση που περνά η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

Οι πληγές αυξάνονται, η πρόληψη εκλείπει, τα μέσα μειώνονται και η πολιτική βούληση παραμένει ανεπαρκής για να μπορέσει να ανατρέψει τα δεδομένα και να μπορέσει να δώσει ένα Υγιές όραμα στο σύστημα.

Η καθολική κάλυψη των ανασφάλιστων πολιτών, οι οποίοι αυξάνονται ραγδαία λόγω των δυσχερών οικονομικών συνθηκών, έχουν «μπλοκάρει» το ήδη εξουθενωμένο Σύστημα Υγείας, καθώς καμία άλλη βελτιωτική κίνηση δεν έχει γίνει, ώστε να μπορέσει να εξισορροπήσει την κατάσταση. Οι δομές παραμένουν υπό κατάρρευση, οι ελλείψεις προσωπικού αγγίζουν κόκκινο, τα ράντζα ζουν και βασιλεύουν και πάει λέγοντας.

Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας αποτελεί την κορωνίδα του κάθε κυβερνητικού προγράμματος που σέβεται τον εαυτό του και, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, δεκάδες προσπάθειες έγιναν, καμία δεν προχώρησε και παλεύουμε ακόμη να «στεριώσουμε» ένα σύστημα που, κατά κοινή ομολογία, θα προσφέρει πολλά και θα πάει την υγειονομική περίθαλψη των πολιτών ένα βήμα παραπέρα.

Πώς όμως να προχωρήσουν τα πράγματα, όταν οι ηγεσίες του υπουργείου εναλλάσσονται με ταχύτητα φωτός και, κατά κανόνα, η καινούρια ξηλώνει κυριολεκτικά ό,τι έφτιαξε η προηγούμενη; Πώς μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι, όταν σε κρίσιμους τομείς, όπως αυτός της Υγείας, δεν υπάρχει συναίνεση όλων των κομμάτων και ένα εθνικό σχέδιο που να υλοποιείται, ανεξαρτήτως του χρώματος που λαμβάνει το εν λόγω υπουργείο μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση;

Ο Ανδρέας Ξανθός κατά την ομιλία του στην εκδήλωση, έκανε αναφορά στην απουσία προκατόχων του, που για πολιτικούς λόγους αρνήθηκαν να παραστούν, δείχνοντας με τον τρόπο αυτόν την άρνησή τους για συνεργασία και συναίνεση. Οι απόντες υποστήριξαν ότι η πρόσκληση ήταν τυπική, προσχηματική και κενή νοήματος. Ό,τι και να ισχύει από τα δύο, το γεγονός είναι ένα: το χρώμα υπερισχύει της ουσίας. Και η ουσία είναι πως, 100 χρόνια τώρα, η Υγεία πορεύεται μοναχικά, έχοντας περιστασιακούς «συνταξιδιώτες», που απλά «περπατούν» δίπλα της μέχρι το τέλος της θητείας τους. Χωρίς στόχους, χωρίς πυξίδα, χωρίς προορισμό…

Γράφει ο Θεόδουλος Παπαβασιλείου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος, την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου

Check Also

Κλιμάκια Επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας στη Σαντορίνη για υποστήριξη των κατοίκων

Με πρωτοβουλία του Υφυπουργού Υγείας Δημήτρη Βαρτζόπουλου και με αφορμή την έντονη σεισμική δραστηριότητα που …