Πριν από λίγες ημέρες, στη Διαύγεια αναρτήθηκε ένα έγγραφο 11 σελίδων, στο οποίο καταγράφονται οι στόχοι και οι ευσεβείς πόθοι του υπουργείου Υγείας για την επόμενη τριετία. Μια καταγραφή που μας θυμίζει περισσότερο ένα θεωρητικό προεκλογικό πρόγραμμα, παρά μια σοβαρή πρόταση που στοχεύει στην επίλυση των σοβαρών προβλημάτων του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Το υπουργείο ένιωσε έντονα την ανάγκη για μία ανανέωση, καθώς τα δύο χρόνια στην εξουσία ήταν αρκετά για να φέρουν μια ρουτίνα, μια βαρεμάρα, μια κόπωση. Έτσι, ένα φρεσκαρισματάκι στο «όραμα για την Υγεία» κρίθηκε απαραίτητο, για να δώσει στην περίοδο 2017-2020 ένα νέο αέρα, με την ελπίδα να παρασύρει μακριά τους σημερινούς μας εφιάλτες.
Η «ενίσχυση των διαδικασιών προστασίας του περιβάλλοντος και αειφόρου ανάπτυξης – εφαρμογή του θεσμού των «πράσινων» νοσοκομείων – δομών υγείας», θα μπορέσει να μας δώσει μια χρωματική ανάσα, καθώς το άγχος που προκαλεί η φράση «τα νοσοκομεία στο κόκκινο», μας έχει φθείρει όλα αυτά τα χρόνια.
Από την άλλη, ο στόχος «της ενδυνάμωσης της ενεργούς συμμετοχής των ασθενών στο σχεδιασμό για την ανάπτυξη του ΕΣΥ και την παροχή ποιοτικής φροντίδας υγείας», έχει ήδη επιτευχθεί. Οι ασθενείς, όταν επισκέπτονται κάποιο νοσηλευτικό ίδρυμα της χώρας, κουβαλούν μαζί τους γάζες, χαρτιά υγείας, βαμβάκι και όλα τα συναφή, καλύπτοντας έτσι τις ελλείψεις του ΕΣΥ και συμμετέχουν ενεργά στην παροχή ποιοτικής φροντίδας προς τους οικείους τους.
Και ο στόχος, όμως, της «βελτίωσης των διατροφικών συνηθειών του πληθυσμού, με έμφαση στη μεσογειακή διατροφή – σχέδιο δράσης για λιγότερο αλάτι, ζάχαρη, λιπαρά» έχει προχωρήσει αρκετά, καθώς τα μέτρα λιτότητας και οι απανωτοί φόροι που μας «χτυπούν αλύπητα» τα τελευταία χρόνια, έχουν καταστήσει έτσι κι αλλιώς απαγορευτικές πολλές από τις προαναφερθείσες διατροφικές υπερβολές.
Για τον έλεγχο των συνταγών και των εξετάσεων, τα θεραπευτικά πρωτόκολλα και τα μητρώα ασθενών, δεν μπορώ να σχολιάσω κάτι, πέραν του ότι είναι σχεδόν συγκινητική η σταθερή παρουσία τους σε κάθε «υγιές όραμα» τα τελευταία χρόνια.
Εξίσου συγκινητική είναι και η παρουσία του στόχου «ανάπτυξης σε όλη τη χώρα Δικτύου Υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), μέσω αποκεντρωμένων δομών (Τοπικών Μονάδων Υγείας-ΤΟΜΥ) και Κέντρων Υγείας (αγροτικού και αστικού τύπου)». Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας αποτελεί… τομή, που σπάει όλα τα ρεκόρ σε επίπεδο προθέσεων και νομοσχεδίων.
Κι αν όλα αυτά δεν σας έχουν πείσει, τότε ο στόχος της «ανάληψης δράσεων και πρωτοβουλιών που θα ενισχύουν τον Ηγετικό-Επιτελικό ρόλο του Υπουργείου ως Φορέα στρατηγικών και διαδικασιών προώθησης αλλαγών βελτίωσης των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας, με την καθιέρωση σχετικών διαδικασιών», σίγουρα θα καλύψει τα όποια κενά σας.
Αν πάλι παραμένετε ανικανοποίητοι, τότε ελπίζουμε και ευχόμαστε το επόμενο «όραμα» που θα βγει στις αίθουσες, να έχει καλύτερη πλοκή, λιγότερες επαναλήψεις και κυρίως ένα happy end…
Γράφει ο Θεόδουλος Παπαβασιλείου
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος, την Κυριακή 26 Μαρτίου