Μιλώντας στην ημερίδα «Clawback και Φαρμακευτική Δαπάνη», την οποία διοργάνωσαν ΣΑΦΕΕ και ΠΕΦ, στις 14 Νοεμβρίου, ο Υπουργός Υγείας, Βασίλης Κικίλιας, έθιξε τα κρισιμότερα ζητήματα που υφίστανται σήμερα στον νευραλγικό χώρο του Φαρμάκου. Συγκεκριμένα:
Περί clawback
Το clawback, ως αρχική ιδέα, ενδεχομένως να είχε μία πρακτική εφαρμογή στην καρδιά της κρίσης. Δεν αποτελεί ένα διαρθρωτικό μέτρο. Δεν έρχεται να προβλέψει και να μαζέψει την κατανάλωση, την ποσότητα, την τιμή, να μπορέσει με δείκτες και με τελευταία τεχνολογία και με φίλτρα να αποτυπώσει ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι υπερσυνταγογραφούν, τι συνταγογραφούν, ποιες είναι οι ποσότητες που είναι πάνω από τον μέσο όρο της Ευρώπης σε ό,τι έχει να κάνει με συγκεκριμένα σκευάσματα, τι είναι ιατρικό πρωτόκολλο, πώς και αν εφαρμόζεται.
Περί αναπτυξιακού clawback
Δώσαμε πρόσημο εμφανώς αναπτυξιακό, σε ό,τι έχει να κάνει με το επενδυτικό clawback. Τα 50 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία ενέγραψε η κυβέρνηση και θα αποτυπωθούν στους επόμενους μήνες, με αυτά τα οποία θα φέρουν οι εταιρείες σε R&D και σε επενδύσεις, είναι μία πρώτη στροφή. Αποδεδειγμένα και κοστολογημένα και με έναν διαφανή τρόπο, τον οποίο επεξεργαζόμαστε, σε συνεργασία με όλους. Είναι ένα μικρό δείγμα του πού στρέφεται το πράγμα. Είμαστε μια φιλελεύθερη κυβέρνηση με λαϊκό πρόσημο.
Μηδέν αυξήσεις στα φάρμακα
Το Υπουργείο Υγείας εφαρμόζει κοινωνικές πολιτικές. Στο πλαίσιο αυτό, είμαστε στην ευχάριστη θέση για τον Έλληνα ασφαλισμένο να νομοθετήσουμε σήμερα το απόγευμα (14/11) στη Βουλή τις μηδέν αυξήσεις στα φάρμακα για το 2020 και 7% μειώσεις, έναντι 10% αυξήσεων και 10% μειώσεων που κληρονομήσαμε από τον τελευταίο νόμο.
Πιστεύουμε ότι, σε αυτούς τους πολύ δύσκολους καιρούς, πρέπει πράγματι να δουν οι Έλληνες ασφαλισμένοι μείωση στη συμμετοχή τους στην αγορά των φαρμάκων που έχουν ανάγκη.
Περί ανεξέλεγκτης συνταγογράφησης
Ο ΕΟΠΥΥ έχει τα στοιχεία ανά ποσότητα και ανά σκεύασμα που χρησιμοποιούνται στη χώρα μας και, έτσι, μπορούμε να δούμε πού υπάρχει υπερσυνταγογράφηση.
Αν αυτά δεν είναι αποδεκτά και υπάρχει αμφιβολία, τότε θα είμαι υποχρεωμένος να ζητήσω από τις φαρμακευτικές εταιρείες επιδημιολογικές μελέτες που να αποδεικνύουν ότι στη χώρα μας υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη. Αλλιώς, θα αποζημιώνεται ο μέσος όρος της χρήσης ποσότητας φαρμάκων στις πέντε μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες, ανά 100.000 κατοίκους.
Η συμφωνία κυρίων την οποία θα έχουμε, θα είναι η μείωση εντός τριετίας, με αναλογικότητα των ποσών ή της ποσότητας φαρμακευτικής δαπάνης, εκεί που είναι πάνω από τον μέσο όρο, μέχρι τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Περί διαπραγματεύσεων
Θα υπάρχουν διαπραγματεύσεις για μεγάλες κατηγορίες στο σύνολό τους.
Αυτή η προσπάθεια είναι αμφίδρομη. Είμαι σίγουρος ότι, στο τέλος της ημέρας, όλοι θα το καταλάβουν. Προφανώς, είμαστε μία κυβέρνηση που αποποινικοποιεί το κέρδος. Βεβαίως να υπάρχει κέρδος. Να δημιουργούνται, όμως, θέσεις εργασίας, να πληρώνονται οι ασφαλιστικές εισφορές, οι φορολογικές εισφορές και να μεγαλώνει το ΑΕΠ της χώρας. Αυτός είναι ο τρόπος, με τον οποίο μπορεί να ευημερήσει η μέση ελληνική οικογένεια.
Θέλουμε να ευημερεί ο ιδιωτικός τομέας. Είναι κινητήριος δύναμη της οικονομίας. Χάσαμε το 25% του ΑΕΠ μας μέσα στην κρίση. Δεν είμαστε μια μεγάλη Οικονομία, είμαστε μόλις στο 2% του ΑΕΠ της Ευρώπης. Προφανώς και αυτή η Οικονομία μπορεί να “στρίψει” με καινούργιες επενδύσεις, με αναπτυξιακό πρόσημο. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Το θέμα είναι να ιεραρχήσουμε τις προτεραιότητες.
Όμως το κράτος δεν μπορεί να είναι ανίσχυρο. Πρέπει να είναι ισχυρό και να μπορεί να διαπραγματεύεται. Για να είναι ισχυρό, πρέπει να είναι ακέραιο. Και σε ό,τι μας αφορά, αυτή είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη.
Από τη στιγμή που αυτός ο οποίος διαπραγματεύεται και εξασφαλίζει τα καλύτερα φάρμακα στην καλύτερη τιμή, είναι ακέραιος, τότε η διαπραγμάτευση θα είναι ανάλογη προς όφελος της μέσης ελληνικής οικογένειας και του Έλληνα φορολογούμενου.
«Προτεραιότητά μας ο ασθενής»
Για εμάς, η πρώτη προτεραιότητα μακράν όλων των υπολοίπων, είναι οι Έλληνες ασφαλισμένοι και ανασφάλιστοι, και οι συνθήκες με τις οποίες έχουν κουβαλήσει επάνω τους ένα πολύ μεγάλο βάρος μέσα στην κρίση.
Θέλουμε με τις κινήσεις μας να αποδεικνύουμε ότι αυτούς σκεφτόμαστε. Το αποδείξαμε με τους ογκολογικούς ασθενείς, με όσους πρέπει να πάρουν παράγωγο αίματος γ-σφαιρίνη, με εκείνους που πληρώνουν τη συμμετοχή τους στα φάρμακα.