Οι δημοσκοπήσεις δίνουν και παίρνουν, και τα ευρήματα πάνω κάτω τα ίδια: η ΝΔ παραμένει πρώτη, το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει μεν, δυσανάλογα δε δεδομένων των συνθηκών στην αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνεται, ο Μητσοτάκης παραμένει μακράν ο καταλληλότερος.
Σταθερή, ωστόσο, παραμένει και η λίστα των προβλημάτων που απασχολούν τους πολίτες και αφορούν, κατά κύριο λόγο, στην ακρίβεια και το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Όσον αφορά στο τελευταίο, η πρόσφατη δημοσκόπηση της Alco έδειξε πως οι μισοί ερωτηθέντες απαντούν ότι δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι από το ΕΣΥ, έναντι 29% που απαντά “λίγο” και 17% που απαντά “αρκετά”. Την ίδια ώρα, στην ίδια δημοσκόπηση, ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, βρίσκεται στην πρώτη τριάδα των πιο επιτυχημένων υπουργών της κυβέρνησης.
Τι γίνεται εδώ; Πώς μπορεί ο τομέας που διαχειρίζεται ένας από τους πιο επιτυχημένους υπουργούς να είναι την ίδια στιγμή ο πιο προβληματικός, κατά την άποψη των πολιτών; Μήπως μπερδεύουν τη δημοφιλία του υπουργού λόγω και των συχνών εμφανίσεών του στα ΜΜΕ με την αποδοτικότητά του; Μήπως το ΕΣΥ δεν έχει σωτηρία, ανεξαρτήτως του ποιος έχει την ευθύνη του;
Η απάντηση δεν βρίσκεται στις παραπάνω επιλογές. Ο Άδωνις, παρά τις όποιες εντάσεις και αντιδράσεις προκαλεί κατά καιρούς λόγω της έντονης προσωπικότητάς του, έχει αφήσει θετικό αποτύπωμα και έργο σε όλα τα πόστα που υπηρέτησε, και θεωρείται συνεπής και αποδοτικός.
Από την άλλη, το ΕΣΥ έχει σωτηρία, όσο και να δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε. Έχει πολύ καλό έμψυχο δυναμικό, άντεξε σε πολύ δύσκολες συνθήκες και μπορεί να αναγεννηθεί.
Το μπέρδεμα βρίσκεται στο γεγονός ότι τα προβλήματα είναι χρόνια και πολύ δύσκολα θα δούμε θεαματικές αλλαγές από τη μία μέρα στην άλλη.
Ο πολίτης ακούει για προγράμματα προληπτικών εξετάσεων, για ελέγχους, για αξιολογήσεις, για προσωπικό γιατρό και νιώθει ότι κάτι κινείται, κάτι αλλάζει.
Την ίδια ώρα, και παρά τις παράλληλες μεταρρυθμίσεις που “τρέχουν” το τελευταίο διάστημα στο ΕΣΥ και είναι σημαντικές, ο πολίτης δεν μπορεί να τις νιώσει στο πετσί του. Εξακολουθεί να βλέπει κακές υποδομές, εξασθενημένο προσωπικό, ελλείψεις, αναμονές, ράντζα, ταλαιπωρία. Ακούει και για τα θέματα των προϋπολογισμών για τα φάρμακα, φοβάται μη μείνει χωρίς τις θεραπείες του και “κλειδώνει” στην αρνητική εικόνα.
Το ΕΣΥ είναι πάνω από κυβερνήσεις και υπουργούς. Είναι ένας εθνικός στόχος που απαιτεί πόρους, υπομονή και σκληρή δουλειά από όλους.
Του Θεόδουλου Παπαβασιλείου
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος