Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες για τον Μιχάλη Πιτσιλίδη. Αλλά δεν έχω τη δύναμη να το κάνω στην παρούσα φάση. Η απώλεια ξαφνική και ο πόνος μεγάλος.
Είναι ένας από τους ευφυέστερους και πιο χαρισματικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Με τρομερό χιούμορ, εκλεπτυσμένο γούστο, λάτρης της καλής μουσικής, βιβλιοφάγος, άνθρωπος με άποψη και πηγαία ειλικρίνεια, δοτικός, ευαίσθητος, αξιοπρεπής.
Δούλευε απ’ τα δώδεκά του, αποφοίτησε με άριστα από τη Φαρμακευτική Σχολή και, μάλιστα, με βαθμό που παραμένει ακόμη απλησίαστο ρεκόρ τόσα χρόνια μετά, με πλούσιο συγγραφικό έργο, με σημαντική πορεία στο χώρο των ιατρικών εκδόσεων, καλός εργοδότης και συνεργάτης, τρυφερός σύζυγος και πατέρας. Με λίγα λόγια, ένας άνθρωπος που άξιζε να θαυμάζεις και να έχεις ως πρότυπο.
Δέκα και κάτι χρόνια μετά την πρώτη μας γνωριμία, χρόνια γεμάτα ατελείωτες ώρες συζητήσεων, γέλιου, δημιουργικού προβληματισμού και όμορφες αναμνήσεις με σένα και την οικογένειά σου, θέλω απλά να πω, πως ήταν τιμή μου που σε γνώρισα.
Καλό ταξίδι αρχηγέ…
Θεόδουλος Παπαβασιλείου
t.papavasiliou@tpb.gr