Μια ΤΟΜΥ δεν φέρνει την άνοιξη

Ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός, παρουσίασε πρόσφατα τα σχέδιά του για τη μεταρρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ). Αυτά περιλαμβάνουν 239 Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤΟΜΥ) σε 65 αστικά κέντρα, οι οποίες θα καλύπτουν τις ανάγκες 10.000 – 12.000 κατοίκων η κάθε μία και θα στελεχωθούν με περίπου 1.300 γιατρούς (γενικής ιατρικής, παθολογίας και παιδιατρικής) και επιπλέον νοσηλευτές και κοινωνικούς λειτουργούς. Οι μονάδες του Πρωτοβάθμιου Εθνικού Δικτύου Υγείας (ΠΕΔΥ) αλλάζουν επωνυμία και γίνονται «σκέτα» Κέντρα Υγείας, τα οποία θα παρέχουν υπηρεσίες δεύτερου επιπέδου.

Είναι πολύ δύσκολο να μετρήσω πόσα σχέδια, πόσοι νόμοι, πόσες προτάσεις έχουν κατατεθεί τα τελευταία χρόνια για το θέμα της ΠΦΥ. Υπάρχει σε κάθε κυβερνητικό πρόγραμμα που σέβεται τον εαυτό του, αποτελεί την άμεση προτεραιότητα κάθε υπουργού που οραματίζεται ένα καλύτερο Εθνικό Σύστημα Υγείας και αποτελεί στόχο δεκαετιών που μένει απλησίαστος, καθώς μετατοπίζεται κάθε τόσο, λίγο πιο δεξιά, λίγο πιο κεντρικά, λίγο πιο αριστερά…

Το θέμα είναι πως όλοι ανεξαιρέτως αναγνωρίζουν τη σημασία μιας οργανωμένης ΠΦΥ για την υγεία τόσο των πολιτών, όσο και των ταλαιπωρημένων δημόσιων νοσοκομείων που παλεύουν εδώ και καιρό με τις… χρόνιες παθήσεις τους. Ωστόσο, ποτέ δεν πρόκειται να προχωρήσει κάτι από τη στιγμή που, ακόμη και το υπέρτατο αγαθό της Υγείας, αντιμετωπίζεται με κομματική και όχι με εθνική λογική.

Δεν μπορώ να πιστέψω πως είναι δύσκολο να συμφωνήσουν όλα τα κόμματα σε κάποια βασικά σημεία, ώστε να αρχίσει να «χτίζεται» το κομμάτι της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, χωρίς να επηρεάζεται από εκλογές, παρατάξεις και πολιτικές κόντρες. Αν, άλλωστε, εξετάσει κανείς προσεκτικά όλα αυτά τα σχέδια που κατατέθηκαν κατά καιρούς, θα διαπιστώσει πολλές ομοιότητες, κοινές προσεγγίσεις και προτάσεις, που, ωστόσο, διατυπώνονται διαφορετικά για να δώσουν, ντε και καλά, το κάτι διαφορετικό σε σχέση με ό,τι προηγήθηκε.

Ο κ. Ξανθός, κατά την παρουσίαση του νομοσχεδίου, έκανε λόγο για μια σημαντική μεταρρύθμιση που θα προσφέρει ποιοτική φροντίδα στους πολίτες, θα αποσυμφορήσει τα δημόσια νοσοκομεία και θα καλύψει ένα σημαντικό κενό που αποτελεί και την αχίλλειο πτέρνα του ΕΣΥ. Θύμισε, επιπλέον, ότι όλα τα παραπάνω υποστηρίζονται από όλους τους σοβαρούς αναλυτές, αλλά και τη διεθνή βιβλιογραφία. Κανείς δεν διαφωνεί με όλα αυτά. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι πως η ελληνική βιβλιογραφία αναδεικνύεται για την ώρα πιο… πλούσια από τη διεθνή και αποτελείται κατά κύριο λόγο από παραπομπές σε αποτυχημένες προσπάθειες δεκαετιών, οι οποίες περιορίζουν στο ελάχιστο και τις όποιες ελπιδοφόρες σκέψεις για το μέλλον…

Αυτό που πρέπει να γίνει από όλους κατανοητό είναι πως μικρή σημασία έχει το αν η ΠΦΥ θα λέγεται ΠΕΔΥ ή ΤΟΜΥ. Αν θα έχουμε τον οικογενειακό γιατρό ή τον γιατρό της παρέας, τον γιατρό της γειτονιάς ή τον γιατρό της συνοικίας. Δεν περιμένουμε ούτε ζητάμε να μας εντυπωσιάσει κανείς με ονόματα, οράματα και σχέδια. Ζητάμε συνεργασία, συνέπεια, συνέχεια. Έργα από όλους, για όλους…

Γράφει ο Θεόδουλος Παπαβασιλείου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος, την Κυριακή 16 Απριλίου