Ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων «γιόρτασε» πρόσφατα την Παγκόσμια Ημέρα Κλινικών Μελετών. Γιατί η λέξη «γιόρτασε» μπαίνει εντός εισαγωγικών; Γιατί στην Ελλάδα έχουμε τη μοναδική ικανότητα να μετατρέπουμε κάθε εν δυνάμει γιορτή σε ένα δυνατό απολογισμό λαθών και παραλείψεων.
Ναι, η μέρα των Κλινικών Μελετών θα μπορούσε να είναι γιορτή στην Ελλάδα. Γιορτή για την οικονομία, για τους ασθενείς, για το επιστημονικό προσωπικό της χώρας. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν ή καλύτερα που επαναλήφθηκαν στη σχετική συνέντευξη Τύπου, κάθε χρόνο επενδύονται διεθνώς περισσότερα από €75 δις και πανευρωπαϊκά περισσότερα από €30 δις στη φαρμακευτική έρευνα. Από αυτά, χώρες αντίστοιχες της Ελλάδας προσελκύουν πολύ μεγαλύτερο κομμάτι, όπως το Βέλγιο, το οποίο προσελκύει περίπου 2,5 δις ευρώ τέτοιων μελετών, καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο σχεδόν το 50% των αναγκών των πολιτών σε φάρμακα, την ώρα που στη χώρα μας επενδύονται λιγότερα από 80 εκ. ευρώ, εκ των οποίων 20% (16 εκ. €) αποδίδεται στο ελληνικό Δημόσιο, 15% (12 εκ. €) στα συμμετέχοντα Νοσοκομεία και 5% (4 εκ. €) στους φορείς οικονομικής διαχείρισης, καλύπτοντας μόνο το 4% των φαρμακευτικών αναγκών.
Ο αντιπρόεδρος του ΣΦΕΕ, κ. Σπύρος Φιλιώτης, σημείωσε ότι «η Ελλάδα πληροί όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για να προσελκύσει τις επενδύσεις που δικαιούται σε κλινική έρευνα και να τις τριπλασιάσει σε βάθος τριετίας, φτάνοντας μέχρι και τα €250 εκ. το χρόνο». Κι όμως αυτό δεν φαίνεται να είναι αρκετό για τους εκάστοτε κυβερνώντες.
Γιατί; Γιατί για να προχωρήσεις χρειάζεται βελτιστοποίηση του θεσμικού πλαισίου, αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας, ίδρυση μιας Ειδικής Γραμματείας Κλινικών Μελετών στο Υπουργείο Υγείας για να ανεβάσουμε ταχύτητες, ενίσχυση της Εθνικής Επιτροπής Δεοντολογίας του ΕΟΦ, καθώς και εκσυγχρονισμός του νομικού πλαισίου για την ικανοποιητική αποζημίωση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού που απασχολείται. Ζόρικα τα πράγματα… Ποιος έχει χρόνο να τα «τρέξει» όλα αυτά; Θα μπορούσαν άραγε αυτά τα 250 εκ. να έρθουν στη χώρα μας έτσι, απλά και μόνο γιατί είμαστε ωραίοι τύποι;
Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά στους αρμόδιους εδώ και χρόνια. Γι’ αυτό άλλωστε κάθε υπουργός Υγείας που σέβεται τον εαυτό του, με την ανάληψη των καθηκόντων του δεσμεύεται ότι θα αλλάξει τα δεδομένα και θα δώσει έμφαση στο κομμάτι των Κλινικών Μελετών, γιατί όντως τα οφέλη είναι πολλαπλά και σημαντικά. Παρόλα αυτά, όλα μένουν κολλημένα κι εμείς απέναντι στο ίδιο σκηνικό, να παρακολουθούμε μια χιλιοπαιγμένη παράσταση, που στηρίζεται στο μονόλογο και όχι στον διάλογο, στη θεωρία και όχι στην πράξη.
Η απάθεια αυτή δεν παρατηρείται μόνο στο κομμάτι των Κλινικών Μελετών. Πολλές μεταρρυθμίσεις στον τομέα της υγείας «βαλτώνουν» εδώ και χρόνια, παρά το γεγονός ότι όλοι αναγνωρίζουν την αξία και την αναγκαιότητά τους. Αλλά το ‘χουμε ξαναπεί. Ό,τι απαιτεί σχέδιο, οργάνωση, βούληση δύσκολα προχωρά. Γιατί έχουμε εθιστεί στις εύκολες λύσεις και στο βόλεμα του προσωρινού…
Γράφει ο Θεόδουλος Παπαβασιλείου
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος, την Κυριακή 28 Μαΐου