«Αντιπαραθέσεις στην Ογκολογία» από την ΑΚΟΣ

Η επιστημονική διημερίδα της ΑΚΟΣ, με τίτλο «Αντιπαραθέσεις στην Ογκολογία», έλαβε χώρα στις 2 και 3 Φεβρουαρίου 2018, στο ξενοδοχείο Crown Plaza στην Αθήνα, στο πλαίσιο της οποίας γιορτάστηκαν και τα 20χρονα της βραχυθεραπείας του προστάτη αδένα στην Ελλάδα.

«Η Τρισδιάστατη Διαπερινεϊκή Βιοψία Προστάτη είναι ο πλέον σύγχρονος τρόπος διάγνωσης, σταδιοποίησης και πλήρους χαρτογράφησης του προστάτη αδένα, η οποία ανοίγει νέους δρόμους στην αντιμετώπιση της νόσου, καθώς δίνει με εξαιρετική ακρίβεια (>95%) την πλήρη εικόνα της νόσου μέσα στον προστάτη», ανέφερε ο χειρουργός ουρολόγος Βασίλης Σκουτέρης.

Η Τρισδιάστατη Διαπερινεϊκή Βιοψία Προστάτη επιτρέπει για πρώτη φορά τον ασφαλή διαχωρισμό των ασθενών σε τρεις ομάδες αντιμετώπισης:

• Ομάδα ενεργούς παρακολούθησης: σε αυτήν την ομάδα δεν απαιτείται αντιμετώπιση της νόσου, καθώς τα ευρήματα στον αδένα είναι αμελητέα, εξελίσσονται αργά και, αν μείνει αθεράπευτη, δεν θα επηρεάσει τον υπόλοιπο της ζωής του ασθενούς.
• Ομάδα εστιακής θεραπείας: η νόσος εντοπίζεται σε λίγα σημεία του προστάτη, τα οποία μόνο η τρισδιάστατη διαπερινεϊκή βιοψία κατορθώνει να αναγνωρίσει με υψηλό ποσοστό ακρίβειας. Σε αυτή την περίπτωση, η βιοψία διασφαλίζει στον ασθενή ότι ο υπόλοιπος αδένας είναι καθαρός από τη νόσο και, έτσι, συνίσταται η θεραπεία των συγκεκριμένων τμημάτων, αφήνοντας τον υπόλοιπο προστάτη υγιή και πλήρως λειτουργικό.
• Ομάδα ολικής θεραπείας: η νόσος είναι επιθετική και αφορά μεγάλο τμήμα του προστάτη, οπότε απαιτείται αντιμετώπιση όλου του οργάνου με αφαίρεσή του ή ακτινοβολία (βραχυθεραπεία ή εξωτερική ακτινοβολία).

Η βραχυθεραπεία αφορά την τοποθέτηση ραδιενεργών μικροσκοπικών σφαιριδίων (κόκκοι) στον προστάτη σε μία συνεδρία: ο ασθενής την ίδια ημέρα επιστρέφει σπίτι του, χωρίς καθετήρα ή ενοχλήσεις, και την επομένη επιστρέφει στις καθημερινές του συνήθειες.

Η μέθοδος δεν φέρει τις παρενέργειες των άλλων μεθόδων θεραπείας: η φυσιολογική ανατομία του σώματος δεν αλλάζει και ο ασθενής συνεχίζει τη ζωή του χωρίς ακράτεια ούρων ή προβλήματα σεξουαλικής λειτουργίας. Η μέθοδος εφαρμόζεται σε όλα τα στάδια της νόσου και για κάθε ηλικία. Κάθε ασθενής που μπορεί να υποβληθεί σε χειρουργική αφαίρεση του οργάνου (ριζική προστατεκτομή) είναι υποψήφιος και για βραχυθεραπεία προστάτη.

Στο πλαίσιο της διήμερης επιστημονικής συνάντησης παρατέθηκαν τα νεότερα επιστημονικά δεδομένα, σε σειρά θεμάτων της σύγχρονης Ογκολογίας, όπως ο μη μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα, ο καρκίνος στο παχύ έντερο, η σχέση της ακτινοθεραπείας με την ανοσοθεραπεία και τα νέα φάρμακα, ο καρκίνος του προστάτη, ο καρκινικός πόνος, η σχέση διατροφής και καρκίνου, η νοσηλευτική φροντίδα του ογκολογικού ασθενή κ.ά.

«Η ακτινοθεραπεία συνοδοιπορεί με το σύγχρονο επιστημονικό γίγνεσθαι, εξελίσσοντας διαρκώς τις μεθόδους της και διατηρώντας τον ξεκάθαρο ρόλο της στη θεραπεία του ογκολογικού ασθενή. Στην υπόθεση καρκίνος έχουμε λόγους να είμαστε αισιόδοξοι. Η αποκρυπτογράφηση των μονοπατιών της καρκινογένεσης μας δίνει πλέον τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε μοριακά στοχευμένα φάρμακα (με διαρκώς νεότερα δεδομένα να προστίθενται στη φαρέτρα μας), ενώ η ανοσοθεραπεία προσφέρει μία νέα και πολλά υποσχόμενη διάσταση στην αντιμετώπιση του καρκίνου, με το πεδίο της συνεχώς να διευρύνεται», επεσήμανε η Πρόεδρος της ΑΚΟΣ, ογκολόγος/ακτινοθεραπευτής, Δρ. Δέσποινα Κατσώχη.

Η Γηριατρική Ογκολογία αποτέλεσε επίσης ενότητα του συνεδρίου. Όπως τόνισε η Ακτινοθεραπευτής/Ογκολόγος Μυρσίνη Μπαλαφούτα, οι θεραπευτικοί στόχοι της Γηριατρικής Ογκολογίας είναι η ίαση της νόσου, η παράταση της επιβίωσης, αλλά κυρίως η ανακούφιση από τα συμπτώματα, η πρόληψη-καθυστέρηση της νοσηρότητας και η διατήρηση της ποιότητας της ζωής.

Υπάρχουν πολλοί μύθοι και προκαταλήψεις ως προς την αντιμετώπιση του καρκίνου στους υπερήλικες, όπως: α) Ο καρκίνος στην τρίτη ηλικία έχει πιο βραδεία πορεία. β) Οι ασθενείς τρίτης ηλικίας δεν ανέχονται και δεν ωφελούνται από την ακτινοθεραπεία ή τη χημειοθεραπεία. γ) Οι ηλικιωμένοι δεν ανέχονται «θεραπευτικά» χειρουργεία.

Ωστόσο, οι μελέτες δείχνουν να καταρρίπτουν όλα τα παραπάνω. Οι συνέπειες των προκαταλήψεων αυτών έχουν οδηγήσει σε μειωμένη θεραπευτική φροντίδα των ασθενών της τρίτης ηλικίας, καθώς οι ασθενείς αυτοί δεν συμμετέχουν σε προγράμματα προληπτικού ελέγχου, δεν παραπέμπονται σε ογκολόγο, δεν διερευνώνται επαρκώς και δεν τους προσφέρονται όλες οι ενδεδειγμένες θεραπευτικές επιλογές.

«Το βασικό κριτήριο με το οποίο πρέπει να επιλέγεται η σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση του υπερήλικα ασθενή είναι η γενική κατάσταση του και η συνύπαρξη ή όχι άλλων νοσημάτων. Οι ηλικιωμένοι ασθενείς χρειάζονται εξειδικευμένη αντιμετώπιση από καλά οργανωμένα κέντρα και με τη συμμετοχή ιατρών από πολλές ειδικότητες. Η άποψη ότι όλοι -ή τουλάχιστον οι περισσότεροι- ηλικιωμένοι είναι τόσο καταβεβλημένοι ώστε δεν επιδέχονται την καθιερωμένη θεραπεία, είναι αβάσιμη. Είναι επιβεβλημένο να δημιουργηθούν νέα θεραπευτικά πρωτόκολλα και πολυκεντρικές κλινικές μελέτες, ειδικά σχεδιασμένες για ηλικιωμένους ασθενείς, ώστε να εντάσσονται σε αυτά ανά περίπτωση. Η γήρανση είναι εξατομικευμένο φαινόμενο», κατέληξε η κα Μπαλαφούτα.