Η δαπάνη και το κόστος

Με την κατάθεση του προϋπολογισμού του 2018 στη Βουλή εγκαινιάζουμε και επισήμως μια… δαπανηρή περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας αριθμοί, ελλείμματα και πλεονάσματα θα στοιχειώνουν τις μέρες και τις νύχτες μας. Όχι βέβαια ότι το προηγούμενο διάστημα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τα τελευταία χρόνια οδηγούμαστε σταθερά και με… μαθηματική ανακρίβεια σε ανάπτυξη, τελευταία μνημόνια, καλύτερες μέρες και άλλα πιθανά και ευφάνταστα σενάρια, στα οποία κυρίαρχο ρόλο έχουν οι αριθμοί και οι προβλέψεις.

Ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός, μιλώντας στο HealthWorld 2017 παραδέχτηκε πως «από την ασυδοσία φτάσαμε στην ισοπεδωτική περικοπή της φαρμακευτικής δαπάνης», με αποτέλεσμα να είναι πλέον ανεπαρκής για την κάλυψη όλων των πολιτών. Μίλησε για αδιέξοδο, για ανάγκη αλλαγής πολιτικής και παρουσίασε τρεις βασικούς άξονες που θα μπορέσουν να φέρουν την αλλαγή αυτή: 1. Αξιολόγηση φαρμακευτικής καινοτομίας, 2. Διεύρυνση και αναβάθμιση των θεραπευτικών πρωτοκόλλων και 3. Αναδιοργάνωση της Επιτροπής Διαπραγμάτευσης Φαρμάκων.

Οι τρεις αυτοί άξονες είναι στην ατζέντα, στα προαπαιτούμενα και στο υποσχολόγιο εδώ και χρόνια και βγαίνουν από αυτήν σε κάθε συνέδριο, εκδήλωση, γάμο και χαρά. Είναι ακριβώς όπως το «από Δευτέρα δίαιτα» που το θυμόμαστε κάθε Τρίτη και, αφού έχουμε σκάσει απ’ το φαΐ, το λέμε για να παρηγορηθούμε και να δείξουμε αποφασιστικοί και έτοιμοι για τη μεγάλη αλλαγή.

Παρόλα αυτά, οι υποσχέσεις παραμένουν υποσχέσεις, οι διαπιστώσεις παραμένουν διαπιστώσεις και τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος, μιλώντας στο ίδιο συνέδριο, αναφέρθηκε σε μελέτη που υποστηρίζει πως, ο τρέχων φαρμακευτικός προϋπολογισμός στην Ελλάδα είναι χαμηλότερος από ό,τι υποδεικνύεται με βάση τα δημογραφικά, επιδημιολογικά και οικονομικά χαρακτηριστικά της αγοράς μας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η πολιτική που ακολούθησε το υπουργείο Υγείας τα τελευταία χρόνια επικεντρώθηκε στη δαπάνη και όχι στο κόστος. Στο ανθρώπινο κόστος που έχει η έλλειψη στρατηγικής, στο μακροπρόθεσμο κόστος που έχουν οι λανθασμένες αποφάσεις. Η συμμετοχή των ασθενών στις θεραπείες του αυξήθηκε, η πρόσβαση στα καινοτόμα φάρμακα είναι στον «αέρα», η καθολική κάλυψη των πολιτών είναι επισφαλής. Κι όπου δεν μας βγαίνουν τα νούμερα, επιβάλλουμε επιστροφές, υποχρεωτικές εκπτώσεις, ζητάμε από τρίτους να πληρώσουν την νύφη και παριστάνουμε τους… «γαμπρούς της Ευτυχίας».

Ο νέος προϋπολογισμός που κατατέθηκε στη Βουλή προβλέπει 600 εκ. ευρώ μείωση στις δαπάνες του υπουργείου Υγείας. Το γεγονός αυτό θα ζορίσει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Ένα διαρκές φως στο τούνελ δεν θα ρίξουν αποφάσεις και μέτρα «πυροτεχνήματα». Μπορεί στιγμιαία να «φωτίσουν» το σκηνικό, αλλά μετά από λίγο θα επικρατήσει και πάλι το απόλυτο σκοτάδι. Χρειάζονται ουσιαστικές αποφάσεις, στοχευμένα μέτρα και καλή συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων για να μπορέσουμε να την βγάλουμε καθαρή…

Γράφει ο Θεόδουλος Παπαβασιλείου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος την Κυριακή 8 Οκτωβρίου