Μετά από την επιτυχία που γνώρισαν τα τρία προηγούμενα μνημόνια, ήταν αναμενόμενη η απόφαση της «παραγωγής», να συνεχίσει το σερί επιτυχημένων μέτρων και για «τέταρτη σεζόν». Οι συζητήσεις και πάλι επικεντρώνονται στο «εμείς διαπραγματευτήκαμε», «μας ασκήθηκαν σκληρές πιέσεις», «είναι το τελευταίο πακέτο μέτρων», «εμείς δεν θα τα ψηφίσουμε», «οι εταίροι δεσμεύτηκαν και για αντίμετρα» και άλλα τέτοια, πλέον κλασικά, αντί στο γεγονός ότι η κρίση παραμένει και, μάλιστα, επιδεινώνεται χρόνο με το χρόνο.
Κανείς δεν έχει βγει μπροστά να παραδεχτεί ότι έχουν γίνει λάθη, έχουν ληφθεί ημίμετρα και όχι μέτρα, δεν προχώρησαν οι μεταρρυθμίσεις, δεν πήρε κανείς το πολιτικό ρίσκο να πάρει το παιχνίδι στα χέρια του και να φέρει τις επιθυμητές αλλαγές και αποτελέσματα.
Είμαστε καλοί στο να αναφερόμαστε στα παραδείγματα άλλων χωρών, που με κόπο, πόνο και πειθαρχία κατάφεραν να ορθοποδήσουν σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα, αλλά πολύ κακοί στο να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους. Η βάση του προβλήματος είναι η αδυναμία ή η απροθυμία συνεργασίας και η έλλειψη εμπιστοσύνης.
Σε άλλες χώρες τα πολιτικά κόμματα βάζουν νερό στο κρασί τους και παίρνουν αποφάσεις για το κοινό καλό. Στην Ελλάδα, πίνουν κρασί στην υγειά των διαφωνιών και της διαφοροποίησής τους από τους «άλλους», ανεξαρτήτως από το αν η αντίθεση και οι κόντρες αυτές μας πάνε πίσω και μπλοκάρουν την όποια ελπίδα για επίλυση σοβαρών προβλημάτων.
Σε άλλες χώρες οι κυβερνήσεις ακούν, διαλέγονται, συνεργάζονται με τους φορείς, στους τομείς των οποίων χρειάζονται αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Στην Ελλάδα, οι εμπλεκόμενοι φορείς μαθαίνουν εκ των υστέρων τις όποιες αποφάσεις λαμβάνονται, αγνοούνται οι προτάσεις τους και παλεύουν συνεχώς με το στοιχείο της έκπληξης. Στον τομέα του φαρμάκου για παράδειγμα, το υπουργείο Υγείας παρουσίασε σε φαρμακευτικές επιχειρήσεις και φαρμακοποιούς τα μέτρα που προβλέπονται στο νέο μνημόνιο. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, που το κλίμα ήταν θετικό, που οι παρατηρήσεις και οι αντιδράσεις της άλλης πλευράς εισακούστηκαν, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι κοντά στα όσα συζητήθηκαν ή ότι οι υπουργικές αποφάσεις που θα εξειδικεύσουν τα μέτρα δεν θα είναι σε εντελώς διαφορετικό κλίμα, ύφος, πλανήτη.
Το στοιχείο της έκπληξης είναι ωραίο όταν σου κάνουν δώρο ένα ταξίδι, όταν σου δίνουν μπόνους στη δουλειά ή μία μέρα ρεπό… Όχι όταν είσαι εργαζόμενος, επιχειρηματίας, συνταξιούχος, κάνεις τους υπολογισμούς και το πρόγραμμά σου με βάση τα δεδομένα που έχεις στα χέρια σου και τις δεσμεύεις αυτών που σε κυβερνούν και όλα έρχονται τούμπα εν μία νυχτί γιατί… έτσι!
Η συνεργασία και η εμπιστοσύνη είναι τα κλειδιά για να μπορέσουμε να πάμε παραπέρα. Προϋποθέτουν, όμως, καθαρά μυαλά, άτομα που να βάζουν πάνω από το όποιο πολιτικό κόστος το κοινό καλό και πολιτική βούληση για να χτιστεί ένα καλύτερο αύριο.
Γράφει ο Θεόδουλος Παπαβασιλείου
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ελεύθερος Τύπος, την Κυριακή 7 Μαΐου 2017