Μετά τις κάλπες με…Υγεία

Οι κάλπες πλησιάζουν και τα αίματα ανάβουν, με τα κόμματα να δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, με στόχο να κερδίσουν τους ψηφοφόρους. Και, εντάξει, το να δίνουν ό,τι έχουν είναι δεκτό. Το να υπόσχονται ό,τι δεν μπορούν να προσφέρουν, είναι μια παλιάς κοπής πολιτική, που πλέον δεν αγγίζει την πλειονότητα των πολιτών.

Η Υγεία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των εξαγγελιών όλων των κομμάτων, και είναι λογικό, τόσο γιατί είναι ένας “χρόνια ευαίσθητος τομέας” που αφορά πολύ τους πολίτες, όσο και γιατί τα χρόνια της πανδημίας με τα βλέμματα στραμμένα σε αυτήν, αναδείχθηκαν έτι περαιτέρω οι ελλείψεις και τα προβλήματά της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαγγέλλει τη δημιουργία ενός νέου ΕΣΥ με χιλιάδες προσλήψεις, γενναίες μισθολογικές αυξήσεις, ολοκληρωμένη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και άλλα πολλά, τα οποία είχε υποσχεθεί ξανά, αλλά κατά τη διακυβέρνησή του έμειναν στον πάγο. Επιπλέον, δεσμεύεται να “κόψει” όποιο ιδιωτικό χέρι τολμήσει να θίξει τον δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ γιατί, ως γνωστό, δεν χρειαζόμαστε ξένα χέρια για να βγάλουμε τα μάτια μας, μπορούμε και από μόνοι μας.

Ο τομέας της Υγείας θέλει πολλή δουλειά και, ήδη, η παρούσα κυβέρνηση έχει υλοποιήσει και δρομολογήσει σημαντικές αλλαγές. Δεν χρειάζονται βαρύγδουπες δηλώσεις και αφορισμοί. Χρειάζονται έργα. Σαφώς και υπάρχει ανάγκη για επιπλέον προσωπικό και ανανέωση των υποδομών. Όπως σαφώς και η συμβολή του ιδιωτικού τομέα, όπου ο δημόσιος πάσχει, είναι θεμιτή, από τη στιγμή που δεν ζημιώνει τον πολίτη και βελτιώνει τις παρεχόμενες υπηρεσίες.

Τα ποιοτικά κριτήρια και οι αξιολογήσεις των νοσηλευτικών ιδρυμάτων είναι αναγκαία, για να μπορούν να εντοπίζονται οι ελλείψεις και οι δυσλειτουργίες. Ο υγειονομικός χάρτης επίσης αναγκαίος, ώστε να καλύπτονται οι πραγματικές ανάγκες, όπως και η πλήρης ψηφιοποίηση του συστήματος υγείας, για να έχουμε ανά πάσα στιγμή τα πραγματικά δεδομένα βάσει των οποίων θα λαμβάνονται και οι εκάστοτε αποφάσεις.

Τέλος, χρειάζεται επανασχεδιασμός της πολιτικής του Φαρμάκου. Δεν πρέπει να “τιμωρείται” η καινοτομία λόγω οικονομικής στενότητας, αλλά μέσω των απαραίτητων διαρθρωτικών μέτρων και ελέγχων να συντάσσονται προϋπολογισμοί που να καλύπτουν τις ανάγκες των ασθενών, παρέχοντάς τους άμεση πρόσβαση στις νέες θεραπείες, χωρίς παράλληλα να πλήττεται το βιώσιμο επιχειρείν του φαρμακευτικού κλάδου.

Μετά τις κάλπες, με υγεία πρώτα, θέλουμε να συνεχιστούν και να ενισχυθούν οι θετικές αλλαγές, και όχι να μετράμε χαμένες υποσχέσεις…

Του Θεόδουλου Παπαβασιλείου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος