Σε άρθρο-παρέμβασή του στην εφημερίδα Καθημερινή της Κυριακής, ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας, κ. Θεόδωρος Τρύφων, έθεσε τα δεδομένα της φαρμακευτικής αγοράς στην πραγματική τους βάση, αποσαφηνίζοντας αλήθειες και μύθους γύρω από τα ελληνικά φάρμακα, την ασκούμενη πολιτική Υγείας, καθώς και την πραγματική αναπτυξιακή διάσταση της ελληνικής παραγωγής.
Στο άρθρο του, ο πρόεδρος της ΠΕΦ αναφέρει, μεταξύ άλλων, και τα εξής:
«Η δημόσια συζήτηση για τη φαρμακευτική πολιτική, υπό το κλίμα των τελευταίων εβδομάδων, τείνει να υποβαθμιστεί στο επίπεδο του λαϊκισμού. Και αυτό δίνει την ευκαιρία σε διάφορα συμφέροντα να διακινούν, για την εξυπηρέτησή τους, ψευδείς και παραπλανητικές πληροφορίες, που έχουν κύριο στόχο την απαξίωση της ελληνικής παραγωγής φαρμάκων. Εκπροσωπώντας την ελληνική φαρμακοβιομηχανία και 28 παραγωγικές μονάδες, είναι υποχρέωσή μου να επαναφέρω τη δημόσια συζήτηση στη βάση των πραγματικών δεδομένων, με το βλέμμα στην επόμενη μέρα της χώρας.
- Η Ελλάδα, μία χώρα σε παρατεταμένη κρίση, έχει το θλιβερό προνόμιο να είναι τελευταία σε χρήση οικονομικών φαρμάκων και γενοσήμων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πέραν της αποδεδειγμένης θεραπευτικής αξιοπιστίας τους, τα γενόσημα, λόγω της χαμηλής τιμής τους, λειτουργούν ως παράγων εξοικονόμησης κόστους στα συστήματα Υγείας σε όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό άλλωστε και ο μ.ό. της χρήσης οικονομικών γενοσήμων στις χώρες της Ευρώπης ξεπερνά το 50% της συνολικής κατανάλωσης φαρμάκων. Στη χώρα μας, το αντίστοιχο ποσοστό κινείται γύρω στο 20%.
- Τα ελληνικά φάρμακα δεν είναι μόνο ποιοτικά και αποτελεσματικά. Είναι και εξαιρετικά οικονομικά… Δυστυχώς δεν χρησιμοποιούνται. Οι λιανικές τιμές τους κυμαίνονται κατά μ.ό. στο επίπεδο των 11 ευρώ, τη στιγμή που ο αντίστοιχος μ.ό. των ήδη κυκλοφορούντων πρωτοτύπων είναι στα 163 ευρώ, ενώ τα νέα εισαγόμενα πρωτότυπα κινούνται στα 506 ευρώ! Είναι χαρακτηριστικό ότι το 47% των παραγόμενων ελληνικών γενοσήμων διατίθεται σε λιανικές τιμές κάτω των 4 ευρώ.
- Η πολιτική τιμών στα μνημονιακά χρόνια, με παρεμβάσεις της Τρόικα, έχει οδηγήσει το σύστημα περίθαλψης σε σοβαρές στρεβλώσεις… Μέσα από συνεχείς ανατιμολογήσεις από το 2009, οι τιμές των γενοσήμων έχουν μειωθεί μεσοσταθμικά κατά 68%.
- Στο πλαίσιο των κλειστών χαμηλών προϋπολογισμών, μετά τις άμεσες μειώσεις στις τιμές των φαρμάκων, επιβάλλονται στη βιομηχανία επιπλέον υποχρεωτικές εκπτώσεις και επιστροφές. Οι επιβαρύνσεις αυτές είναι οριζόντιες, επιβάλλονται επί δικαίων και αδίκων, και πλήττουν την ελληνική φαρμακοβιομηχανία, η οποία υφίσταται οικονομικές συνέπειες για υπερβάσεις που δεν της αναλογούν. Το 2017 αυτό το χαράτσι έφτασε στο εξωφρενικό 37% επί της τιμής παραγωγού (ex–factory). Το αποτέλεσμα είναι η φαρμακοβιομηχανία στην Ελλάδα να προσφέρει στο δημόσιο 1 στα 3 φάρμακα δωρεάν. Οι συνθήκες αυτές οδηγούν στην αδυναμία παραγωγής πολλών καταξιωμένων φαρμάκων. Η απόσυρσή τους οδηγεί αναπόφευκτα σε υποκατάστασή τους από ακριβές εισαγωγές.
Όσοι ασχολούνται σοβαρά με την φαρμακευτική πολιτική γνωρίζουν ότι τα οικονομικά ελληνικά φάρμακα μπορούν να ενισχύσουν τη βιωσιμότητα των Ταμείων. Μπορούν να δημιουργήσουν περιθώρια για την αποζημίωση απαραίτητων καινοτόμων φαρμάκων…
Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία έχει συνεχή δημιουργική δραστηριότητα 60 ετών. Μένει Ελλάδα και επιμένει ελληνικά. Οι 28 σύγχρονες ελληνικές παραγωγικές μονάδες δημιουργούν σημαντικές προστιθέμενες αξίες στην εθνική οικονομία, σε όρους απασχόλησης, επενδύσεων, εξαγωγών, έρευνας και ανάπτυξης. Παράγουν ανταγωνιστικά φαρμακευτικά προϊόντα, υψηλών προδιαγραφών, τα οποία πιστοποιούνται και εξάγονται σε περισσότερες από 85 χώρες, αναδεικνύοντας το ελληνικό φάρμακο ως το δεύτερο εξαγώγιμο προϊόν της χώρας. Επομένως, η ελληνική φαρμακοβιομηχανία μπορεί να δώσει ασφαλείς λύσεις στο σύστημα υγείας, μειώνοντας σημαντικά τη δημόσια δαπάνη, αφού μπορεί να καλύψει υπεύθυνα έως και το 60% των αναγκών περίθαλψης των ασθενών.
…Η χώρα μπορεί να αξιοποιήσει τις παραγωγικές δυνάμεις της. Να σταματήσει να εισάγει ό,τι ήδη παράγει. Γιατί αύξηση της εθνικής παραγωγής σημαίνει εθνική ανεξαρτησία, σημαίνει δουλειά για τους άνεργους, συγκράτηση του brain-drain, κοινωνική συνοχή, γνήσια έσοδα για το δημόσιο, ανάπτυξη. Η ελληνική βιομηχανία μπορεί…».