Το «τέρας της γραφειοκρατίας» βολτάρει αμέριμνα στα στέκια του δημόσιου τομέα τις τελευταίες δεκαετίες και κανείς δεν βρέθηκε ή δεν θέλησε να του «κόψει τον αέρα» και να του περιορίσει τις διαδρομές. Χρόνια τώρα όλοι οι πολιτικοί αναφέρονται στο τεράστιο αυτό πρόβλημα και στην ανάγκη εξυγίανσης του χώρου μέσω του εκσυγχρονισμού και της αξιοποίησης (επιτέλους!) της τεχνολογίας.
Ωστόσο, παραμένουμε μια χώρα με τεράστιο δημόσιο τομέα και παράλληλα τεράστια προβλήματα και δυσλειτουργίες που κάνουν τη ζωή μας δύσκολη.
Το τι χαρτούρα θα πρέπει να μαζέψει κάποιος για να υποβάλει αίτημα για σύνταξη δεν λέγεται. Το πόσες ώρες πρέπει να στηθεί στις ουρές, παρέα πάντα με την απαραίτητη χαρτούρα, για να διεκδικήσει π.χ. τα χρήματα από την αγορά οπτικών, δεν περιγράφεται. Αν και το τελευταίο παράδειγμα, θεωρητικά τουλάχιστον, αναμένεται να αντιμετωπιστεί με τις νέες συμβάσεις του ΕΟΠΥΥ με τα καταστήματα οπτικών ειδών και την απλοποίηση της διαδικασίας.
Ωστόσο, όλοι μπορούμε να φέρουμε στο μυαλό μας εικόνες από ημέρες ταλαιπωρίας σε ασφαλιστικά ταμεία, εφορίες και άλλες δημόσιες υπηρεσίες, όπου κάνουμε «τουρνέ» από γραφείο σε γραφείο, ανεβοκατεβαίνοντας ορόφους για μια υπογραφή ή ακόμη και για να εντοπίσουμε ποιος είναι ο αρμόδιος για να μας εξυπηρετήσει. Κι όλα αυτά, ενώ θα μπορούσαμε να τακτοποιήσουμε τις όποιες εκκρεμότητες μας με το δημόσιο σε χρόνο ντε τε ηλεκτρονικά, όπως γίνεται σε όλα τα σύγχρονα κράτη.
Το πρόβλημα της γραφειοκρατίας δεν δυσκολεύει μόνο την καθημερινότητα των πολιτών. Ζορίζει και το μέλλον αυτής της χώρας. Οι επενδύσεις δεν έρχονται, σημαντικά έργα δεν προχωρούν και επιτροπές ξεφυτρώνουν από παντού, δίνοντας ένα πρόβλημα σε κάθε λύση. Μόνο από το χώρο της Υγείας, μπορούμε να αναφέρουμε δύο τουλάχιστον παραδείγματα, τις κλινικές μελέτες και τον ιατρικό τουρισμό, που, αν όλα λειτουργούσαν ρολόι, αν γίνονταν αυτά που πρέπει να γίνουν, θα μπορούσαν να προσφέρουν σημαντικά έσοδα στην Ελλάδα, βοηθώντας παράλληλα στην βελτιστοποίηση υπηρεσιών και παροχών, αλλά και στην αύξηση θέσεων εργασίας και την αποφυγή του ζημιογόνου brain drain.
Δεν είμαι σίγουρος, αν η μη καταπολέμηση της γραφειοκρατίας έχει να κάνει με την «επιτροπολαγνεία» που μας διακρίνει, με το βόλεμα ή την ευθυνοφοβία. Για κάθε θέμα που προκύπτει, σχηματίζονται δέκα επιτροπές και άλλες τόσες που θα ελέγχουν τις προηγούμενες, βάζοντας με αυτό τον τρόπο δεκάδες επιπλέον εμπόδια στην πορεία επίλυσης ενός προβλήματος. Στην Διαύγεια πριν από λίγες ημέρες αναρτήθηκε με τον χαρακτηρισμό του επείγοντος μία πράξη του υπουργείου Υγείας με θέμα «Συγκρότηση και ορισμός μελών στην Επιτροπή, για την καταγραφή των προς αντικατάσταση καθισμάτων στα γραφεία της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Υγείας». Γνωρίζω ότι, για το τυπικό της υπόθεσης, αλλά και για λόγους διαφάνειας, θα πρέπει να ακολουθηθεί μία ενδεδειγμένη διαδικασία. Αλλά και πάλι. Το ότι συστήνεται τριμελής επιτροπή για τον παραπάνω λόγο, είναι ένα πολύ μικρό και ενδεικτικό παράδειγμα των γραφειοκρατικών τούνελ της χώρας, απ’ τα οποία πρέπει να βγούμε άμεσα, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά.
Γράφει ο Θεόδουλος Παπαβασιλείου
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος, την Κυριακή 18 Μαρτίου