Η τρόικα είναι και πάλι εδώ για να τραβήξει το αυτί στο υπουργείο Υγείας για όσα δεν έγιναν ακόμη, αλλά και για όλα όσα πάνε στραβά κι ανάποδα. Η ηγεσία του υπουργείου σε κάθε ευκαιρία τονίζει το μεγάλο έργο που έχει γίνει, κατηγορώντας παράλληλα τους προηγούμενους, τους νυν που αντιστέκονται στο θεάρεστο έργο της, αλλά και τους επόμενους, έτσι για να είμαστε ένα βήμα μπροστά.
Το πρόβλημα του εν λόγω υπουργείου, αλλά και της παρούσας κυβέρνησης γενικά είναι η θεοποίηση του δημόσιου τομέα και η παράλληλη δαιμονοποίηση του ιδιωτικού. Για όλα φταίνε οι κακοί και απάνθρωποι επιχειρηματίες που αποσκοπούν μόνο στο κέρδος, ενώ το δημόσιο, το κράτος πασχίζει για το κοινό καλό και την ευημερία όλων.
«Είναι μονόδρομος η συνεργασία και η συντονισμένη προσπάθεια για την ενίσχυση της διαπραγματευτικής ισχύος των μεμονωμένων κρατών-μελών απέναντι στη φαρμακοβιομηχανία και τα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα που εμποδίζουν την πρόσβαση, εμπορευματοποιούν πλήρως την αγορά φαρμάκου και διευρύνουν τις υγειονομικές ανισότητες», ανέφερε ο Ανδρέας Ξανθός κατά τη πρόσφατη σύνοδο του περιφερειακού γραφείου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στη Βουδαπέστη. Η διατύπωση του υπουργού Υγείας είναι ενδεικτική της αριστερής νοοτροπίας που αναφέραμε πιο πάνω.
Στο κομμάτι της Υγείας φταίει πάντα η κακή φαρμακοβιομηχανία, στον τουρισμό οι κακοί ξενοδόχοι, στον τομέα της ναυτιλίας οι κακοί πλοιοκτήτες. Γενικά φταίνε πάντα τα επιχειρηματικά συμφέροντα, αλλά ποτέ τα πολιτικά.
Πώς μπορούμε, όμως, να ελπίζουμε σε ανάπτυξη, σε επενδύσεις, σε βελτίωση της οικονομίας όταν οι κυβερνώντες είναι σχεδόν αλλεργικοί σε ό,τι έχει να κάνει με «κεφάλαιο», «επιχείρηση», «ιδιωτικό τομέα»; Πώς μπορούμε να ελπίζουμε σε ριζικές μεταρρυθμίσεις όταν δεν αναγνωρίζονται τα ουσιαστικά προβλήματα και δυσλειτουργίες του δημόσιου τομέα και, κατ’ επέκταση, δεν επιλύονται προς όφελος όλων;
Σαφώς υπάρχουν και κακοί επιχειρηματίες, όπως υπάρχουν και κακοί πολιτικοί. Υπάρχουν και άριστοι δημόσιοι λειτουργοί, όπως υπάρχουν και κάκιστοι που μπορούν να μπλοκάρουν όλο το σύστημα. Υπάρχουν σωστοί συνδικαλιστές, αλλά υπάρχουν και αυτοί που εξυπηρετούν συμφέροντα και νοιάζονται μόνο για τον εαυτό και το παρεάκι τους. Η μαγκιά μίας κυβέρνησης είναι να μπορεί να αναγνωρίσει ποιος προσφέρει, ποιος αξίζει και να τον στηρίζει. Να βλέπει ποιοι ακολουθούν επιβλαβείς για το γενικό συμφέρον πρακτικές και να τους αφήνει εκτός. Να έχει αντίληψη καθαρή από χρώματα, ιδεοληψίες και προκαταλήψεις.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βάλουμε και να προχωρήσουμε μπροστά. Όχι «τσουβαλιάζοντας» και βάζοντας παρωπίδες που το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι η διαιώνιση μιας πεπαλαιωμένης νοοτροπίας. Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ. Και οι νέες συνθήκες απαιτούν νέες στρατηγικές και καθαρές αντιλήψεις. Απαιτούν επιβράβευση των καλών πρακτικών, στήριξη των υγιών επιχειρηματικών πρωτοβουλιών και υγιή συνεργασία σε όλους τους τομείς. Αλλιώς, θα περνούν τα χρόνια κι εμείς θα κυνηγάμε ακόμη δράκους, μάγισσες και… ανάπτυξη!
Γράφει ο Θεόδουλος Παπαβασιλείου
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος, την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου