Αντιπολιτευτικά οράματα, κυβερνητικοί εφιάλτες

Αριστερός σημαίνει φως… Αυτό ήταν το γενικό συναίσθημα λίγο πριν τις εκλογές που «ανέβασαν» τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ο κόσμος έψαχνε από κάπου να πιαστεί και τα αριστερά οράματα και υποσχολόγια έμοιαζαν να ρίχνουν λίγο φως στο γενικότερο σκοτάδι που κυριαρχούσε. Φράσεις του τύπου «Πόσο χειρότερα να πάνε τα πράγματα;» και «Ας δούμε κι αυτοί τι μπορούν να κάνουν», έπαιξαν επίσης πολύ σημαντικό ρόλο όταν ήρθε η ώρα της κάλπης.

Τον καταλυτικότερο, όμως, ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα χρόνια που βρισκόταν στην αντιπολίτευση, είχε στο επίκεντρο όλων των κινήσεών του τον άνθρωπο. Τον αδύναμο συμπολίτη που πρέπει να προστατέψουμε από τα συμφέροντα και το αδίσταχτο κεφάλαιο, που πρέπει να τον στηρίξουμε, που πρέπει να του παρέχουμε ίσες ευκαιρίες σε όλους τους τομείς.

Η προεκλογική καμπάνια της κυβέρνησης έβριθε ανθρωποκεντρικών μηνυμάτων και έδινε το πρόσταγμα να πάρει ο λαός τις τύχες στα χέρια του και να έρθουν καλύτερες μέρες για όλους. Από τότε που πρωτοανέλαβε την κυβέρνηση μέχρι ακόμη κι αυτή τη στιγμή, επιμένει πως όλα γίνονται για να διορθωθούν οι αδικίες, για να ενισχυθεί το κοινωνικό κράτος, για να ανασάνουν οι αδύνατοι. Τις πρώτες μέρες, μάλιστα, της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του, μπερδεμένα και «εθισμένα» στη συνήθεια, συνέχιζαν να συμμετέχουν σε πορείες και να στηρίζουν απεργίες, δίνοντας δυναμικό παρόν δίπλα στον πολίτη. Άσχετο αν ο πολίτης έβγαινε στους δρόμους για τις αποφάσεις της δικής τους, πλέον, κυβέρνησης.

Μετά από τόσο καιρό, ο άνθρωπος παραμένει στο επίκεντρο, αλλά μόνο στο κομμάτι των υποσχέσεων και των βαρύγδουπων δηλώσεων. Συντάξεις και μισθοί μειώνονται, η φτώχεια και η ανεργία καλπάζουν, επιχειρήσεις κλείνουν, νέες πρωτοβουλίες και οράματα δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να προχωρήσουν και τα κακώς κείμενα μετατράπηκαν σε… κάκιστα.

Στην Υγεία, πεδίο όπου άσκησε έντονη αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα μοιάζουν πιο σκούρα από ποτέ. Πριν από λίγες ημέρες, οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία βγήκαν στους δρόμους διεκδικώντας προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών και στήριξη του καταρρέοντος Εθνικού Συστήματος Υγείας. Στο προσχέδιο του προϋπολογισμού η χρηματοδότηση των νοσηλευτικών ιδρυμάτων είναι μειωμένη κατά πολύ, με αποτέλεσμα το 2018 να μοιάζει ήδη τρομερά ανασφαλές.

Η συμμετοχή των ασθενών στα φάρμακα αυξάνεται, το δικαίωμα της πρόσβασής τους σε καινοτόμες θεραπείες τίθεται εν αμφιβόλω μέσω της επικίνδυνα πρόχειρης πολιτικής που ακολουθείται στον τομέα του φαρμάκου, αλλά κατά τα άλλα στο επίκεντρο είναι ο άνθρωπος, η καθολική κάλυψη των πολιτών και η στήριξη των αδύναμων…

Το κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης έχει υπερεκτεθεί στο φως των παλιότερων υποσχέσεων – που ενδεχομένως τότε να θεωρούσαν και εφικτή την υλοποίησή τους – με αποτέλεσμα να μοιάζει πολύ «γερασμένο» σε σχέση με την εικόνα που θέλει να «πλασάρει». Τα αριστερά οράματα του παρελθόντος, έγιναν κυβερνητικοί εφιάλτες του παρόντος, που, δυστυχώς, στοιχειώνουν τον ύπνο (και τον ξύπνιο) όλων μας…

Γράφει ο Θεόδουλος Παπαβασιλείου,
δημοσιογράφος, εκδότης του περιοδικού Plan Be