Η τελευταία χρονιά, περισσότερο από ποτέ μας έδειξε πόσα μπορούμε να αντέξουμε.
Σε μία εποχή που όσα θεωρούσαμε δεδομένα αμφισβητούνται, τα όρια δοκιμάζονται και η αβεβαιότητα επικρατεί, έχουμε καταφέρει να στεκόμαστε δυνατές και να συνεχίζουμε.
Γυναίκες που έχουν να αντιμετωπίσουν, μαζί με όλους τους υπόλοιπους, μία πανδημία.
Γυναίκες που έχουν ένα επιπλέον δικό τους βάρος, αυτό της ασθένειας του καρκίνου του μαστού. Γυναίκες που διαχειρίζονται τη διάγνωση, που κάνουν τις θεραπείες τους, που βιώνουν τις παρενέργειες. Γυναίκες που έρχονται αντιμέτωπες με μία υποτροπή. Γυναίκες που ξεπέρασαν την ασθένεια αλλά δεν την ξέχασαν και αφιερώνουν χρόνο για να στηρίξουν άλλες ασθενείς. Γυναίκες που έμαθαν να εκτιμούν τις μικρές χαρές της καθημερινότητας, μέσα από έναν δύσκολο δρόμο.
Γυναίκες που βιώνουν τις κοινωνικές προεκτάσεις αυτής της πρωτόγνωρης κατάστασης, που ακροβατούν ανάμεσα σε νέες μορφές επικοινωνίας, σε νέες τεχνολογίες και νέες απαιτήσεις.
Γυναίκες που νιώθουν ανασφάλεια για την υγεία τους, για την εργασία τους, για την επόμενη μέρα, όμως προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα, διεκδικούν το καλύτερο και ελπίζουν.
Γυναίκες που ζουν σε σπίτια που δεν είναι καταφύγια, παλεύοντας με την ενδοοικογενειακή βία.
Γυναίκες που βρήκαν τη δύναμη να φέρουν στο προσκήνιο θέματα που τις πονούν, θέματα- ταμπού. Μίλησαν ανοιχτά για την κακοποίηση και τη σεξουαλική παρενόχληση, ανάγκασαν μία κοινωνία ολόκληρη να ξυπνήσει και καταπολέμησαν τον φόβο.
Γυναίκες που εξακολουθούν να μάχονται για την ισότητα και πηγαίνουν κόντρα στα στερεότυπα.
Γυναίκες – πρότυπα.
Γυναίκες με εξέχουσες θέσεις και γυναίκες που δίνουν μικρούς καθημερινούς αγώνες, άγνωστους για τους υπόλοιπους.
Γυναίκες στην πρώτη γραμμή.
Είμαστε με αυτές τις γυναίκες. Είμαστε αυτές οι γυναίκες.
Η 8η Μαρτίου είναι αφιερωμένη σε εμάς.