Τελικά υπάρχουν και τα καλά μνημόνια

Η λέξη “μνημόνιο” εξακολουθεί να μας προκαλεί μία ανατριχίλα, γιατί κουβαλάει ένα έντονα αρνητικό φορτίο για όλους τους Έλληνες. Έχει συνδεθεί με την Τρόικα, τα μέτρα, το συμμάζεμα, την οικονομική δυσχέρεια κράτους και πολιτών, και σηματοδότησε μία περίοδο μετάβασης από τις αλόγιστες σπατάλες στις αλόγιστες περικοπές, ώστε να «μας βγουν τα κουκιά» και να δείξουμε πρόοδο και συμμόρφωση.

Έχουμε, βέβαια, και εικόνες πιο “ανάλαφρες”, οι οποίες ανακαλούνται όταν ακούμε τα “μνημόνια συνεργασίας”, τα οποία “κυκλοφορούσαν” αφειδώς τα παλιά, τα καλά τα χρόνια, και είχαν ως αποκλειστικό στόχο να δείξουν πως κάποιος πολιτικός ή φορέας έκανε κάτι, έτσι για τα μάτια του κόσμου. Το μόνο που έμενε μετά την υπογραφή των εν λόγω μνημονίων ήταν αναμνηστική φωτογραφία με την κλασική χειραψία και κάποιοι ξεχασμένοι στόχοι, μεγαλοπρεπώς γραμμένοι σε ένα χαρτί.

Υπάρχει ενδιάμεση οδός; Ναι, υπάρχουν και τα καλά μνημόνια. Η παρούσα κυβέρνηση κατάφερε τα τελευταία χρόνια να επαναφέρει την ουσία στον πολιτικό λόγο, δουλεύει με πρόγραμμα και μετρήσιμους στόχους, και η αλλαγή αυτή επιστρέφει στη φράση “μνημόνια συνεργασίας” τη χαμένη της αξία. Τα μελετημένα, στοχοθετημένα μνημόνια, που όντως επιδιώκουν να επιλύσουν προβλήματα μέσω win – win διαπραγματεύσεων και συνεργασιών, είναι αναγκαία για να πάμε μπροστά.

Μία τέτοια περίπτωση είναι και το μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ φαρμακοβιομηχανίας και υπουργείου Υγείας, το οποίο πρότεινε το προεδρείο του Pharma Innovation Forum στον Άδωνι Γεωργιάδη, ώστε να μπουν οι βάσεις για μία μακροχρόνια και υγιή φαρμακευτική πολιτική.

Τα “αγκάθια” στην πολιτική φαρμάκου των τελευταίων ετών είναι πολλά και “ματώνουν” όλο το οικοσύστημα της υγείας. Οι τεράστιες επιστροφές που καλούνται να πληρώσουν οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις πλήττουν την υγιή επιχειρηματικότητα, αλλά και την καινοτομία. Την ίδια ώρα, οι πόροι είναι περιορισμένοι και, όπως είπε και πρόσφατα ο Άδωνις Γεωργιάδης, όσα χρήματα και να “ρίξεις” στην Υγεία, δεν αρκούν. Ο πληθυσμός γηράσκει, οι ανάγκες αυξάνονται, όπως αυξάνονται και οι νέες θεραπείες και πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή. Χρειαζόμαστε εκσυγχρονισμό, δεδομένα, στόχευση και μακροπρόθεσμο πλάνο.

Ο υπουργός Υγείας γνωρίζει καλά τα προβλήματα και θέλει να δώσει λύσεις. Γι’ αυτό και αποδέχτηκε την πρόσκληση του PIF για δημιουργία του εν λόγω μνημονίου, καλώντας τον ΣΦΕΕ, την ΠΕΦ και όλους τους εμπλεκόμενους φορείς να δουλέψουν μαζί προς αυτή την κατεύθυνση. Ένα θετικό βήμα που μπορεί να αποδειχθεί επωφελές για όλους.

Του Θεόδουλου Παπαβασιλείου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος