Σκάνδαλα, μίζες και το κακό συναπάντημα…

Το κυρίαρχο θέμα των ημερών είναι η υπόθεση της εταιρείας Novartis. Διαρροές, δηλώσεις, διαψεύσεις, ποσά, συμφωνίες, ζημιές και κέρδη έχουν κατακλύσει τα ΜΜΕ της χώρας και άπειρα δικαστήρια έχουν «ανοίξει παράρτημα» σε σπίτια, μαγαζιά και γραφεία και βγάζουν σωρηδόν αποφάσεις για τους ένοχους και τους αθώους.

Τα ποσά που ακούγονται εντυπωσιάζουν, όπως και τα ονόματα αυτών που φέρεται να εμπλέκονται στην υπόθεση, κάνοντας το θέμα των ημερών να μοιάζει, από τη μία μεριά ως «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του κράτους», όπως βιάστηκε να το χαρακτηρίσει ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, και από την άλλη ως μία τραβηγμένη από τα μαλλιά παράσταση που στόχο έχει να προκαλέσει «σούσουρο», αφήνοντας στην άκρη την ουσία.

Οι «κουκουλοφόροι» προστατευόμενοι μάρτυρες, οι βαλίτσες με ροδάκια ή μη στις οποίες μεταφερόταν το μαύρο χρήμα, τα κρυφά ραντεβού και οι ύποπτοι λογαριασμοί, ο πόλεμος των δηλώσεων και των εντυπώσεων βάζουν τις δικές τους πινελιές στην «παράταση» αυτή, δίνοντας τον απαραίτητο δραματικό τόνο.

Σε μία σύντομη κατ’ ιδίαν συνομιλία που είχα πρόσφατα με τον υπουργό Υγείας, Ανδρέα Ξανθό, μου είπε πως ο στόχος είναι να κλείσει το παρελθόν και να προχωρήσουμε σε ένα πιο καθαρό και υγιές μέλλον. Και φαίνονταν ειλικρινείς οι προθέσεις του. Ωστόσο, δεν κλείνεις το παρελθόν με μια στοχευμένη υπερέκθεση, που επισκιάζει το παρόν και τα πολύ σοβαρά τρέχοντα προβλήματα που αντιμετωπίζει, όχι μόνο ο χώρος της υγείας, αλλά ολόκληρη η χώρα.

Δεν επιτρέπεις στον αναπληρωτή υπουργό να δηλώνει ότι η κυβέρνηση γνωρίζει τους προστατευόμενους μάρτυρες και μετά να τρέχουν όλοι να το «μαζέψουν». Δεν φτάνεις την υπόθεση σε επίπεδο Μαξίμου, πρωθυπουργικών αναφορών, δηλώσεων από υπουργούς και στελέχη της κυβέρνησης, όσο ακόμα η έρευνα είναι σε εξέλιξη. Όταν ακόμα επισήμως δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα, όταν υπάρχουν αίολα πολλά ερωτήματα, όταν εκκρεμούν καταθέσεις και αποδείξεις.

Έχουμε ζήσει πολλά σκάνδαλα κατά το παρελθόν. Η Ελλάδα, δεν είναι η χώρα της επαγγελίας, αλλά η χώρα της εξαγγελίας και της απαγγελίας κατηγοριών. Δεκάδες μικρές, μεγαλύτερες και τεράστιες υποθέσεις με μίζες, δωροδοκίες, διορισμούς, αναθέσεις, προμήθειες κ.ά. διάνθιζαν συχνά πυκνά την επικαιρότητα των τελευταίων δεκαετιών. Κάποιες αποδείχτηκαν «επικοινωνιακή φούσκα», κάποιες θάφτηκαν σε ένα συρτάρι, κάποιες δεν μπορούσαν να προχωρήσουν γιατί τα αδικήματα παραγράφηκαν ή δεν βρέθηκαν οι απαραίτητες αποδείξεις, κάποιες, πάλι, έμειναν ατιμώρητες ή βρέθηκε ένα εξιλαστήριο θύμα για να «πληρώσει τη νύφη» και να κλείσει το θέμα.

Έχουμε κουραστεί από υποθέσεις – υπερθέαμα. Θέλουμε λόγια και έργα με ουσία. Να εξεταστεί διακριτικά και διεξοδικά κάθε ύποπτη υπόθεση του παρελθόντος, να εντοπιστούν στοιχεία και αποδείξεις και να καταδικαστούν οι ένοχοι. Κι όταν γίνει αυτό, η όποια κυβέρνηση το πετύχει, να βγει με τιμή και καμάρι και να πει ότι «εμείς πετύχαμε αυτό και είμαστε υπερήφανοι». Τότε θα είμαστε περήφανοι κι εμείς, γιατί θα είμαστε σίγουροι πως όλα έγιναν για το κοινό καλό, απέφεραν καρπούς και όχι μόνο εφετζίδικο ντόρο και αποπροσανατολισμό.

Γράφει ο Θεόδουλος Παπαβασιλείου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος, την Κυριακή 11 Φεβρουαρίου