Τα προβλήματα στον χώρο της Υγείας τείνουν να γίνουν «γραφικά». Μόνο που το γραφικό σε περιπτώσεις που αφορούν την περίθαλψη, την ίδια τη ζωή, δεν είναι κάτι «χαριτωμένο» αλλά κάτι πολύ επικίνδυνο. Οι ελλείψεις προσωπικού, οι πεπαλαιωμένες δομές, η ανύπαρκτη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, οι προβληματικοί προϋπολογισμοί, τόσο από άποψη στόχευσης όσο και από άποψη οικονομικής στενότητας, είναι θέματα που μας απασχολούν πολλά χρόνια και για τα οποία δεν γίνεται κάτι ουσιαστικό για την επίλυσή τους.
Τα ίδια θέματα διαπιστώνονται, επαναδιατυπώνονται και τίθενται ως στόχοι από κάθε κυβέρνηση, ανεξαρτήτως «χρώματος» και πεποιθήσεων και μετά… τελεία.
Αν υπάρχει αδυναμία στρατηγικού σχεδιασμού, αν όντως κάποια από αυτά τα προβλήματα είναι ανυπέρβλητα για τους «χ», «ψ» λόγους, τότε θα πρέπει να στρέψεις το βλέμμα αλλού και να βρεις τρόπους να τα επιλύσεις διά της πλαγίας οδού και στοχευμένα.
Ο μόνος ενδεδειγμένος τρόπος είναι να επενδύσεις σε ελπιδοφόρους και αναξιοποίητους τομείς της Υγείας με όλα τα μέσα που διαθέτεις, ώστε με τα έσοδα που θα αποκομίσεις, να μπορέσεις να κλείσεις σταδιακά και τις «χρόνιες μαύρες τρύπες».
Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι αυτό των κλινικών μελετών. Κάθε χρόνο επενδύονται διεθνώς περισσότερα από €75 δις και πανευρωπαϊκά περισσότερα από €30 δις. Το Βέλγιο προσελκύει περίπου 2,5 δις ευρώ τέτοιων μελετών, καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο σχεδόν το 50% των αναγκών των πολιτών σε φάρμακα, την ώρα που στη χώρα μας επενδύονται λιγότερα από 80 εκ. ευρώ, εκ των οποίων 20% (16 εκ. €) αποδίδεται στο ελληνικό Δημόσιο, 15% (12 εκ. €) στα συμμετέχοντα Νοσοκομεία και 5% (4 εκ. €) στους φορείς οικονομικής διαχείρισης, καλύπτοντας μόνο το 4% των φαρμακευτικών αναγκών. Παρά το γεγονός ότι όλοι γνωρίζουν πού κολλάει το θέμα, κανείς, χρόνια τώρα, δεν κάνει κάτι για να το «ξεκολλήσει».
Ο Οργανισμός Enterprise Greece διοργάνωσε πριν από λίγες ημέρες μία εκδήλωση για τις προοπτικές και τις επενδυτικές ευκαιρίες του ιαματικού τουρισμού. Όλοι τόνισαν ότι βρισκόμαστε σε μία ιστορική συγκυρία για να αναπτυχθεί ένας ανεκμετάλλευτος και εξαιρετικά πλούσιος εθνικός πόρος και ότι ήρθε ο καιρός να ξεπεράσουμε τα όποια γραφειοκρατικά και διαδικαστικά προβλήματα μας εμπόδιζαν μέχρι τώρα. Το ίδιο ισχύει και ευρύτερα στο κομμάτι του ιατρικού τουρισμού, που παρά τις τεράστιες προοπτικές του και τα πλεονεκτήματα που έχουμε ως χώρα, «κολλάει» στο θεσμικό πλαίσιο, στα επενδυτικά κίνητρα και τα λοιπά και τα λοιπά.
Σε μια περίοδο που οι ανάγκες και τα αδιέξοδα μεγαλώνουν, μεγαλώνει παράλληλα και η ανάγκη για κοφτερά και ευέλικτα μυαλά που θα αρπάξουν τις χαμένες ευκαιρίες και θα τους δώσουν νόημα, όραμα και κυρίως υπόσταση. Οι θέσεις εργασίας δεν αυξάνονται με θεωρητικές προσεγγίσεις. Το επιστημονικό προσωπικό δεν μένει στη χώρα όταν δεν βλέπει προοπτική. Οι επενδύσεις δεν θα έρθουν αν δεν αντιμετωπίσουμε τη γραφειοκρατία, αν δεν δώσουμε επιχειρηματικά κίνητρα. Και τα προβλήματα δεν θα επιλυθούν ποτέ, αν δεν σταματήσουμε να τα «σπρώχνουμε» στους επόμενους, επενδύοντας στη δική μας ευκολία και στη δική τους αποτυχία…
Γράφει ο Θεόδουλος Παπαβασιλείου
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος, την Κυριακή 4 Μαρτίου