Ποιος επενδύει στην αποτυχία;

Ο Ανδρέας Ξανθός εγκαινίασε πριν από λίγες ημέρες την Τοπική Μονάδα Υγείας στον Δήμο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη, ένα έργο που χαρακτήρισε ως «προοδευτικό – αντι-νεοφιλελεύθερο πρόταγμα, ένα πρόταγμα ισότητας και Δημοκρατίας». Σε άλλο σημείο της ομιλίας του υποστήριξε πως μεταρρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας «δεν είναι μια αριστερή ιδεοληψία ή ένας αναχρονιστικός κρατισμός» και τόνισε ότι «Όσοι επενδύουν στην αποτυχία της μεταρρύθμισης ή κινδυνολογούν για τη βιωσιμότητά της, θα διαψευστούν».

Είναι λυπηρό εν έτει 2017, κι ενώ βρισκόμαστε σε τόσο μεγάλη κρίση, να ακούμε από τους κυβερνώντες λέξεις και φράσεις άλλων δεκαετιών, άλλων νοοτροπιών, που θα έπρεπε επειγόντως να αποβάλουμε από το λεξιλόγιό μας. Η κρίση και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν έχουν να κάνουν με αριστερές ή δεξιές αντιλήψεις. Δεν έχουν να κάνουν με πρόσωπα, με χρώματα, με παρατάξεις. Η παρούσα κατάσταση απαιτεί υπερβάσεις, συνεργασία και κοινό μέτωπο.

Γιατί να θέλει κάποιος να «επενδύσει στην αποτυχία»; Γιατί όποτε εκφραστεί κάποια διαφορετική άποψη ή πρόταση, η κυβέρνηση να το βλέπει ως «επίθεση», «συμφέροντα» και όλα τα σχετικά;

Το έχω αναφέρει και στο παρελθόν. Ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει παντού εχθρούς. Οι επιχειρηματίες, οι δημοσιογράφοι, όλοι όσοι εκφράζουν κατά καιρούς ενστάσεις για τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης, είναι αναξιόπιστοι, κακόβουλοι, υποκινούμενοι…

Αυτό το σκεπτικό, σε συνδυασμό με άλλες αριστερές ιδεοληψίες, αποτρέπουν τον υγιή διάλογο και την από κοινού προσπάθεια για βελτίωση της κατάστασης με την επίλυση χρόνιων προβλημάτων.

Πρόσφατα έγιναν δύο μεγάλα συνέδρια στην Αθήνα, τα οποία κάλυψαν σημαντικά θέματα που αφορούν τον χώρο της Υγείας. Και στο συνέδριο της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας και σε αυτό για το θέμα των Κλινικών Ερευνών, οι ομιλητές παρουσίασαν πολλά λάθη, παραβλέψεις, ελλείψεις, στρεβλώσεις του χώρου. Το θέμα είναι πως τα ίδια πάνω-κάτω καταγράφουν κάθε χρόνο στις παρουσιάσεις τους. Και αυτό είναι που πρέπει να μας προβληματίσει.

Λύσεις, προτάσεις, εναλλακτικά σχέδια υπάρχουν. Ειδικοί, φορείς, ενώσεις που θέλουν και μπορούν να συνεργαστούν για την υλοποίησή τους, επίσης υπάρχουν. Άρα, γιατί δεν προχωράμε; Γιατί δεν αλλάζει κάτι;

Επένδυση στην αποτυχία δεν είναι η διαφορετική φωνή. Επένδυση στην αποτυχία είναι η επιβεβλημένη… αφωνία. Ή καλύτερα τα κλειστά αυτιά και η έλλειψη καλής βούλησης ή διάθεσης για συνεργασία.

Επενδύει στην αποτυχία όποιος επιμένει να εφαρμόζει πρόχειρα μέτρα, να συνεχίζει μια άκαρπη και ζημιογόνο πολλές φορές πολιτική, στηριζόμενος αποκλειστικά στην πεποίθηση ότι πρέπει να πάει κόντρα στους άλλους.

Οι κλινικές έρευνες, ένα σημαντικό αναπτυξιακό εργαλείο, παραμένουν αναξιοποίητες. Η κατάσταση του ΕΣΥ χειροτερεύει μέρα με την ημέρα. Η πρόσβαση των ασθενών στην καινοτομία δυσχεραίνεται με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα απλά γίνονται πολύπλοκα, η ανάθεση αρμοδιοτήτων και η συμμετοχή ειδικών στη λήψη αποφάσεων ή έστω σε ένα εποικοδομητικό διάλογο χάνεται μέσα σε επιτροπές που απλά γνωμοδοτούν στον υπουργό και η επένδυση στην επιτυχία, αποτυγχάνει να αποφέρει το παραμικρό όφελος…

Γράφει ο Θεόδουλος Παπαβασιλείου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος, την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου