Αρχική / Πρόσωπα / Άρθρα / Απόψεις / Περί δημοφιλίας των πολιτικών

Περί δημοφιλίας των πολιτικών

Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις πέραν των βασικών ευρημάτων που παρουσιάζουν, πρώτο κόμμα, πρόθεση ψήφου και καταλληλότερος πρωθυπουργός, περιλαμβάνουν και επιπλέον μετρήσεις, που αφορούν μεταξύ άλλων την δημοφιλία υπουργών και γενικά πολιτικών προσώπων είτε της κυβέρνησης είτε της αντιπολίτευσης.
Οι μετρήσεις αυτές φιγουράρουν πολλές φορές στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, κατέχουν περίοπτη θέση στα ενημερωτικά sites και αξιοποιούνται ως «όπλο» και μοχλός πίεσης από τους… δημοφιλείς πολιτικούς που επιθυμούν να εξαργυρώσουν τα ποσοστά τους, εξασφαλίζοντας μία ανάλογη θέση σε ψηφοδέλτια, κυβερνητικά σχήματα κ.α..
Είναι όμως η δημοφιλία ενός προσώπου επαρκές προσόν για να του δώσει μία θέση ευθύνης; Οι πολιτικοί θα πρέπει να κρίνονται κατεξοχήν από το ήθος, την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητά τους. Έχουμε δει πολλές δημοφιλείς πολιτικές προσωπικότητες στην ιστορία της Ελλάδας, αλλά και παγκοσμίως που δεν είχαν τίποτα παραπάνω να επιδείξουν από μία δεινή ρητορική ικανότητα, μια έφεση στην παροχολογία προς τέρψιν των ψηφοφόρων τους ή ακόμη και μία ναρκισσιστική προσωπικότητα κενή άλλου περιεχομένου.
Δημοφιλείς είναι και οι παίχτες ενός reality γιατί υπερπροβάλλονται από τα ΜΜΕ. Αγαπητός μπορεί να γίνει και κάποιος που ξημεροβραδιάζεται στα κανάλια, δίνει συνεντεύξεις παντού και φωτογραφίζεται με όλους ή έχει ένα δυνατό επικοινωνιακό επιτελείο που μπορεί το τίποτα να το παρουσιάσει ως επίτευγμα. Δημοφιλείς είναι οι ηθοποιοί, οι γραφικοί τύποι στις γειτονιές, οι πλακατζήδες στις παρέες, ο παπάς και ο δάσκαλος στις μικρές κοινωνίες. Η «αγάπη του κόσμου», η αποδοχή αυτή, που τις περισσότερες φορές είναι και πρόσκαιρη, δεν τους καθιστά a priori άξιους πολιτικούς που μπορούν να υπηρετήσουν το κοινό καλό.

Το «χρηματιστήριο της δημοφιλίας» μεταβάλλεται εύκολα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε χώρο σε πρόσωπα λιγότερο γνωστά κι αυτά κατάφεραν να κερδίσουν την αποδοχή μέσα από το έργο τους και όχι μέσα από την υπερπροβολή τους. Αντίστοιχα, πολιτικοί που τυγχάνουν μεγάλης αποδοχής καθαρά λόγω συνεχούς έκθεσης και καλής επικοινωνιακής στρατηγικής, μπορούν εύκολα να ξεχαστούν όταν «κλείσουν οι κάμερες».

Διανύουμε μία ακόμη δύσκολη στιγμή της ιστορίας μας και οι επιλογές όλων των κομμάτων αλλά και της κυβέρνησης ειδικότερα, θα πρέπει να στηρίζονται στην αξία και την ικανότητα. Δεν θέλουμε δημοφιλείς αλλά ικανούς πολιτικούς που να κερδίσουν σταδιακά την αποδοχή των πολιτών λόγω του έργου και της αποτελεσματικότητάς τους.

Του Θεόδουλου Παπαβασιλείου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος την Κυριακή 24 Μαΐου

Check Also

Η Πρωτοβάθμια επί… Προσωπικού

Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας μπορεί να άργησε μια μέρα, ή κάποιες δεκαετίες καλύτερα, ωστόσο οφείλουμε …