Αρχική / Πρόσωπα / Άρθρα / Απόψεις / Ανθυγιεινές καθυστερήσεις

Ανθυγιεινές καθυστερήσεις

Ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός, παρευρέθηκε πρόσφατα σε συνέδριο για τα νοσοκομεία και το φάρμακο και στην ομιλία του επανέλαβε τα κλασικά πλέον σημεία, που αναφέρει σε κάθε εκδήλωση στην οποία παρίσταται. Μίλησε για τη μεγάλη επιτυχία της καθολικής κάλυψης των ανασφάλιστων πολιτών, για τις μεταρρυθμίσεις που δρομολογούνται και τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν (κάποια στιγμή). Για το πρώτο θέμα, τόνισε πως κατέστη εφικτό χάριν στο φιλότιμο των εργαζομένων (και την οικονομική στήριξη των φαρμακευτικών επιχειρήσεων θα προσθέσουμε εμείς), οι οποίοι «έβαλαν» πλάτη, για να αντέξει ένα ήδη καταρρέον σύστημα την αυξημένη ζήτηση που προκλήθηκε. Το λογικό και πολιτικά ορθό θα ήταν, πριν προχωρήσει κάποιος σε μία μεγάλη μεταρρύθμιση, να φροντίσει, να καλύψει τα κενά που υπάρχουν, να προϋπολογίσει τις ανάγκες που θα δημιουργηθούν και μετά να προχωρήσει. Όχι να στηρίζει το υγιές κατά τα άλλα όραμά του στο φιλότιμο τρίτων και στις ξένες πλάτες.

Ο υπουργός έκανε λόγο πάλι και για την ασθενοκεντρική πολιτική του υπουργείου Υγείας και ανέφερε ως δείγματα της φιλοσοφίας αυτής τα γραφεία υποστήριξης δικαιωμάτων ασθενών στα νοσοκομεία και τη λίστα χειρουργείων. Επίσης σημαντικά έργα, δεν αντιλέγει κανείς. Αλλά ο ασθενής πρωτίστως αναζητά ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, σε αναβαθμισμένες και επαρκώς εξοπλισμένες δομές, όπως επίσης και άμεση πρόσβαση στις καινοτόμες θεραπείες.

Όσον αφορά το θέμα της πρόσβασης, το Σύστημα Αξιολόγησης Τεχνολογιών Υγείας, ένα ακόμη σημαντικό έργο που υπερπροβάλλει η κυβέρνηση και το οποίο θα παίζει καθοριστικό ρόλο στην εισαγωγή των νέων φαρμάκων στην χώρα μας, φαίνεται ότι «ενισχύει το μπλόκο» στην καινοτομία, καθώς οι γραφειοκρατικές διαδικασίες που προβλέπονται, οι προϋποθέσεις, αλλά και το επιπλέον τέλος που επιβάλλεται σε κάθε νέο φάρμακο που θα έρχεται στη χώρα μας, δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα.

Βρέθηκα πριν από λίγες ημέρες στο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Νευρολογίας, όπου και παρουσιάστηκαν τα οφέλη ενός νέου φαρμάκου για ασθενείς με υποτροπιάζουσες μορφές πολλαπλής σκλήρυνσης και πρωτοπαθώς προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση. Μέχρι τώρα δεν υπήρχε εγκεκριμένη θεραπεία για την επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου στα άτομα με πρωτοπαθώς προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση, τα οποία συχνά πρέπει να στηρίζονται σε μπαστούνι ή σε αναπηρικό αμαξίδιο, να εγκαταλείπουν την εργασία τους ή να απασχολούν φροντιστές για τη φροντίδα τους. Ένα φάρμακο με σημαντικά πλεονεκτήματα, το οποίο δεν γνωρίζουμε πότε θα μπορέσει να έρθει στην Ελλάδα, με βάση τις νέες διαδικασίες. Κι αυτό δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα. Η έρευνα τρέχει με ταχύτητες φωτός κι εμείς ακολουθούμε από μακριά, από πολύ μακριά, αγκομαχώντας…

«Τα νέα φάρμακα θέλουν τουλάχιστον δύο χρόνια για να έρθουν στην Ελλάδα. Η εξέλιξη της νόσου στους ασθενείς μας, μπορεί να προκαλέσει τον θάνατό τους μέσα σε 1-2 χρόνια. Ποιος αποφασίζει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει;». Επαναλαμβάνω τα λόγια αυτά που άκουσα από το στόμα εκπροσώπου συλλόγου ασθενών, τα οποία δείχνουν ξεκάθαρα προς τα πού θα πρέπει να κινηθεί ένα ασθενοκεντρικό όραμα…

Γράφει ο Θεόδουλος Παπαβασιλείου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος, την Κυριακή 24 Ιουνίου

Check Also

Η Πρωτοβάθμια επί… Προσωπικού

Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας μπορεί να άργησε μια μέρα, ή κάποιες δεκαετίες καλύτερα, ωστόσο οφείλουμε …